Bileća : 30 godina od smrti borca VRS Pavla Ekmečića, a sjećanje na njega čuva brat Božidar koji ga ne pamti
Autor: Oleg Šuković
Na današnji dan 1992. godine na Fortici u oklopnom vozilu živote su na braniku otadžbine položili Pavle Ekmečić iz Bileće, Nenad Lučić iz Berkovića i Milovan Vuković iz Hodžića kod Bileće.
Pred sobom su imali budućnost i smrt u liku neprijatelja, na žalost zadesilo ih je ovo drugo, a sva trojica iza sebe su imala bezbrižno djetinjstvo i svega po 20 godina. Ekmečići su iz srpskog stradalničkog sela Prebilovci gdje samo iz njihove porodice u Drugom svjetskom ratu od Ustaškog noža stradalo 78-oro, a živilli su u Čapljini odakle je Pavle otišao u JNA 17.septembra 1991. godine i to u Suboticu kao jedino dijete Milenka-Sose i Slavojke Ekmečić. Ispratilo ga je tada na služenje Vojnog roka čitavo selo ne sluteći da ga ispraćaju u rat. Posle kratke obuke obreo se u Baranji. Učestvovao je Pavle u oslobađanju Tenjskog Antunovca koji je pao 19. decembra u prvim velikim okršajima. A onda slijede borbe oko Osjeka. Teške borbe i ljute bitke vodjene su u Kopačkom Ritu, Dubošavci i Kneževim Vinogradima, gdje ovaj hrabri momak učestvuje i stiče ratne vještine. 14. maja 1992 stiže kući u Bileću, gdje su njegovi roditelji i baba Danica izbjegli iz Čapljine. Iako su mu govorili da malo odmori, ovaj srpski vitez već sutradan 15. maja odlazi na mostarsko ratište ne sluteći da svoje ukućane vidi poslednji put. A Pavle je imao sve, bio je sportista, završio je mašinsku tehničku školu, upisao DIF u Beogradu, igrao je za “Uskok” iz Tasovića i “Borac” iz Čapljine. Otac Sosa bio je dobrostojeći i predlagali su mu da otvori kafić u Beogradu ili čak u Grčkoj, ali on je izabrao rat, smrt i vječnost.
Tuga se tih dana bila nadvila nad kućom Ekmečića, a i dalje se u Bičeći sjećaju kako tužni i u crnjini odlaze na groblje da upale svijeću stradalom sinu i svim stradalim sinovima Srpskim.
Bili su prestali i slavu da slave, a onda je Slavojka u 45- oj godini u kuću donijela Božiji dar, rodila je sina. I dadoše mu ime upravo Božidar, a njegovom dolasku na ovaj svijet obradovala se Bileća i čitava Hercegovina. Po povratku sa fronta čuveni “Bilećki dobrovoljci” pucnjima su proslavili njegovo rodjenje ispred kuće Ekmečića, u kojoj se ispod slike stradaloga sina u krevcu čuo plač rodjenog mu brata. Ponovo gori slavska svijeća u ovoj kući, a od zaborava sjećanje na brata Pavla čuva Božidar koji ga nikada nije upoznao, čuva sjećanje i slavi Republiku Srpsku u čije je temelje ova porodica ugradila dio duše i tijela. Biće nas dok stradamo, radjamo se i vaskrsavamo.
Kroz Staru Hercegovinu
